Dag 64 (9 januari 2014)
Blijf op de hoogte en volg Claudia
10 Januari 2014 | Ethiopië, Addis Abeba
We hadden afgesproken om met Lydia om 10 uur naar de stad te gaan. We gingen ontbijten maar Lydia was al vertrokken, hm... overleggen blijft toch lastig. Maar om 10.15 uur kwam ze weer terug en zijn we samen naar de stad gegaan.
Helaas geen geluk met het internet... Lydia was inmiddels al weggegaan, want de gedachte hier lijkt al snel:'Ach jullie kunnen het wel oplossen, ik weet het niet en heb er ook geen zin in om het op te lossen'. Daar zaten we dan.
Veerle kwam met het idee om naar het guesthouse te gaan, daar hebben ze lekker eten en goed internet. Dus met z'n 2en op zoek naar een taxi. Voor de blanken stoppen ze wel maar helaas net de verkeerde taxi's. Dus zijn we maar gaan lopen. Onderweg kwamen we een andere taxi tegen en deze ging gelukkig de goede kant op.
Na bijna 3maand weten we hier redelijk de weg maar blijft het wennen dat iedereen je nu nog meer aandacht geeft omdat je nu maar met z'n 2en bent. Maar gelukkig hebben we de uitdaging overleefd en konden we lekker eten en internetten in het guesthouse.
Na een fijne middag liepen we richtimg Duka, de reisorganisatie, en dan wordt het weer heel duidelijk dat je nergens, maar dan ook nergens echt veilig bent. Deze keer was een rare, enge man die ons in het vizier kreeg en het daar helaas niet bij liet zitten. Hij pakte een steen en gooide deze naar ons. Ik stond vooraan en kreeg hem tegen mijn rug. Toen we zagen dat hij nog een steen pakte zijn heel snel verder gelopen.
Inmiddels was een andere man tegen de vreemde man gaan praten en dat gaf ons de gelegenheid om heel hard door te lopen. We zijn naar Duka gegaan maar hebben toch steeds achterom gekeken of hij ons niet was gevolgd, gelukkig was dit niet het geval.
Bij Duka hebben we de laatste punten op de i gezet en hebben we kennisgemaakt met onze chauffeur en gids. Daarna werden we met de taxi thuis gebracht. Zo wist de chauffeur de weg en kan hij ons morgen oppikken van huis.
Toen we terug kwamen hebben we het hele verhaal verteld over de steen en dan pas komt het besef wat er is gebeurd. Daarvoor overvalt het je meer en weet je niet wat je met de situatie aan moet maar wanneer je er over praat kom je er eigenlijk achter dat ik een mazzel heb gehad. Gelukkig kwam de steen op mijn heup en bijvoorbeeld niet tegen mijn hoofd.
Ook aan de andere kant van de wereld geldt: 'Een ongeluk zit in een klein hoekje'. Weer een ervaring rijker.... Hopelijk gebeuren er geen nare dingen op onze 13 daagse reis, we hebben nu wel genoeg gehad!
Helaas geen geluk met het internet... Lydia was inmiddels al weggegaan, want de gedachte hier lijkt al snel:'Ach jullie kunnen het wel oplossen, ik weet het niet en heb er ook geen zin in om het op te lossen'. Daar zaten we dan.
Veerle kwam met het idee om naar het guesthouse te gaan, daar hebben ze lekker eten en goed internet. Dus met z'n 2en op zoek naar een taxi. Voor de blanken stoppen ze wel maar helaas net de verkeerde taxi's. Dus zijn we maar gaan lopen. Onderweg kwamen we een andere taxi tegen en deze ging gelukkig de goede kant op.
Na bijna 3maand weten we hier redelijk de weg maar blijft het wennen dat iedereen je nu nog meer aandacht geeft omdat je nu maar met z'n 2en bent. Maar gelukkig hebben we de uitdaging overleefd en konden we lekker eten en internetten in het guesthouse.
Na een fijne middag liepen we richtimg Duka, de reisorganisatie, en dan wordt het weer heel duidelijk dat je nergens, maar dan ook nergens echt veilig bent. Deze keer was een rare, enge man die ons in het vizier kreeg en het daar helaas niet bij liet zitten. Hij pakte een steen en gooide deze naar ons. Ik stond vooraan en kreeg hem tegen mijn rug. Toen we zagen dat hij nog een steen pakte zijn heel snel verder gelopen.
Inmiddels was een andere man tegen de vreemde man gaan praten en dat gaf ons de gelegenheid om heel hard door te lopen. We zijn naar Duka gegaan maar hebben toch steeds achterom gekeken of hij ons niet was gevolgd, gelukkig was dit niet het geval.
Bij Duka hebben we de laatste punten op de i gezet en hebben we kennisgemaakt met onze chauffeur en gids. Daarna werden we met de taxi thuis gebracht. Zo wist de chauffeur de weg en kan hij ons morgen oppikken van huis.
Toen we terug kwamen hebben we het hele verhaal verteld over de steen en dan pas komt het besef wat er is gebeurd. Daarvoor overvalt het je meer en weet je niet wat je met de situatie aan moet maar wanneer je er over praat kom je er eigenlijk achter dat ik een mazzel heb gehad. Gelukkig kwam de steen op mijn heup en bijvoorbeeld niet tegen mijn hoofd.
Ook aan de andere kant van de wereld geldt: 'Een ongeluk zit in een klein hoekje'. Weer een ervaring rijker.... Hopelijk gebeuren er geen nare dingen op onze 13 daagse reis, we hebben nu wel genoeg gehad!
