Dag 74 ( 19 januari 2014)
Blijf op de hoogte en volg Claudia
20 Januari 2014 | Ethiopië, Addis Abeba
Om 4.15 uur ging de wekker en stonden we om 4.50 uur klaar om te gaan. De gids en chauffeur waren er inmiddels ook en samen zijn we naar de plaats gegaan waar de replica van de Ark stond.
Elke kerk heeft zo'n replica en alleen op deze dag komt deze naar buiten en kun je hem bekijken. Ze gedenken daarbij ook de doop van Jezus en wat hij allemaal voor ons heeft gedaan. Om 5 uur stonden we in de lange rij. De touristen mochten op de tribune, maar deze was inmiddels al vol. Er waren meer mensen die dachten om 5 uur te komen... Je kunt het vergelijken met het bevrijdingsfestival waar je helemaal vooraan staat. Je kunt geen kant op en je staat heel dicht op elkaar. 50 minuten later was er nog geen beweging ingekomen maar mochten we door een poortje naar binnen. Tja.. een klein poortje waar iedereen naar binnen wil, hoe pakken we dat aan? Gewoon als nuchtere Dedemsvaartse ladies, duwen, duwen en afspreken dat we elkaar aan de andere kant wel zullen opzoeken. Vallen deden we toch niet want het stond zo vol dat je daar geen mogelijkheid toe had. Na al deze consternatie op de vroege morgen, het was inmiddels 6 uur, hadden we een mooi plekje bemachtigd. De tv filmde ons nog even want 2 blanken in een rood vest ( terwijl de dresscode wit was) en met een brandend kaarsje(die kreeg je aan het begin) was het toch wel een erg bijzonder gezicht.
Onze gids zei dat we beter in het midden konden zitten voor een nog beter uitzicht maar helaas daar kwamen alle priesters te staan en zag je dus nog niets. Dan maar aan de andere kant tussen de bevolking. Alle andere buitenlanders zaten op de tribune maar wij zijn een tikkeltje eigenwijs en tussen de bevolking geeft het toch de beste sfeer. En die sfeer die kregen we! Er stonden hoge en grote bomen langs de kant en veel mannen klommen hoog in de boom om toch nog iets mee te krijgen vam het spektakel. Wij noemden de mannen al Zacheus. Op een gegeven moment krakte de boom erg hard en viel een dikke grote tak, boven ons, bijna naar beneden. Een heel spektakel en de politie kwam er al gauw bij. Het was een mooi gezicht en een prettig gevoel dat die politieman zich eerst om ons, de blanken, bekommerde en daarna pas naar de jongens liep. De mis ging verder na het amhaarse gezang en om 8.15 uur was opeens het moment daar. Onze gids waarschuwde dat we nu moesten opletten op onze spullen en op onszelf! De hoogste priester zegende het water en op dat moment kwamen alle jongens en mannen naar beneden glijden, trokken heel snel hun kleren uit en doken het gezegende water in. De gids gaf aan dat het nu tijd was om te gaan want als alle 50.000 mensen in de benen kwamen dan was het niet veilig en erg chaotisch. Maar hoe kom je door de mensen massa heen.. We hebben een treintje gevormd en duwen maar weer.
Van alle kanten werd je nat omdat mensen net uit het water kwamen of omdat ze het gezegende water in grote hoeveelheden gingen verspreiden om ook de vele mensen achter de muur het water te geven. Bijna hadden we alle obstakels overleefd want we moesten ook weer door het kleine poortje terug...
Er stond een man van het leger en die kreeg de opdracht om ervoor te zorgen dat wij er veilig door konden komen. Maar aan de andere kant stonden veel mannen die juist naar binnen wilden gaan. Een grote mensenmassa, waarop ik tegen Veerle zei:' End, holet, sost'(1,2,3 in hetAmhaars) en we hebben ons gewoon laten vallen. De mannen hadden hun tijd van hun leven want we werden van alle kanten beknepen en geduwd maar het bracht ons wel naar de zijkant.
Wij hebben het overleefd en het was een bijzonder festival die we niet hadden wilden missen! Om 8.45 uur zaten we weer in het hotel en gingen we, net als vele andere touristen, ontbijten.
Om 10 uur zijn we vertrokken naar de kerk: Debre Birhan Sillasie, dat betekent kerk van het licht. Deze kerk had ook weer verschillende ingangen en wij, als vrouwen, moesten aan de zijkant naar binnen.
De kerk had een erg mooie decoratie van binnen. Wanneer de mensen van de zijkant waren beschilderd werden ze als slecht betiteld. Op het plafond waren allemaal engelen geschilderd.Ze waren op het plafond omdat de engelen altijd op ons neer kijken. De engelen keken ook in verschillende richtingen omdat ze zo iedereen in de gaten konden houden.
Er lagen in deze kerk ook trommels, wij zouden hebben gezegd dat je het goed kon gebruiken en dat het er mooi uitzag. Nu weten we dat er ook een hele betekenis achter zit. De ene kant heeft een grotere cirkel omdat dit staat voor het Nieuwe testament, veel meer mensen lezen het N.T. Het kleinere gedeelte staat voor het O.T. De strepen op de trommel staan voor de striemen die Jezus ook kreeg toen hij werd geslagen. Wanneer de mensen de trommel om doen voelen ze de stroken. Ook lag er een stok die de priesters gebruiken. Vanmorgen zagen we het ritueel waarbij ze de stok op en neer bewogen als teken voor het vallen en opstaan van het leven van Jezus en dit heeft ook de betekenis van het kleine muziekinstrument wat ze gebruiken. Daarin zitten 5 steentjes en die verwijzen naar de 5 lessen die Jezus ons leerde. Al met al indrukwekkend en mooi om de betekenissen te weten.
Na de kerk zijn we naar de kastelen gegaan. Het was een compound met 6 kastelen. Elke koning bouwde zijn eigen paleis en het laatste kasteel was van een koningin. We kregen veel informatie in een korte tijd omdat we moesten opschieten. De gebouwen waren deels verwoest in de 2de W.O. maar waren ook weer hersteld. Het was een grote compound en elke keer kwam je weer iets nieuws tegen. Boven de deur hing een ster deze bestaat uit 2 driehoeken en die symboliseren dat er 1 hoek is voor de vrouwen, 1 hoek voor de mannen en 1 hoek van God is. Ze staan dus afzonderlijk maar ook samen in verbinding met elkaar, God is dus met allebei. Ook vertelde de gids over de wenteltrap in 1 kasteel. Deze wenteltrap ging in tegengestelde richting en dit gaf aan dat de koning linkshandig was. Nadat we alles hadden bekeken gingen we in de auto en reden we in 'hurry', zoals de gids zei, naar Bahardar.
Want onderweg zouden we nog veel last krijgen van de file door het festival. Op een gegeven moment kwamen we op een splitising waar we ook naar Sudan konden gaan, dit was nog maar 1.5 dag rijden. Een raar idee dat je daar niet zo ver vandaan bent. Uiteindelijk viel de file mee, net de laatste km stonden we echt in de file.
Om 15.15 uur kwamen we aan in het hotel en hebben we eindelijk geluncht en wederom (wat een mazzel) genoten van de wifi :)
Om 18.00 uur werden we opgehaald om te gaan eten aan het meer. Een heerlijke plek met super mooi uitzicht, morgen gaan we een boottocht maken en zien we meer. Maar eerst wat slaap inhalen na deze lange, indrukwekkende dag.
Elke kerk heeft zo'n replica en alleen op deze dag komt deze naar buiten en kun je hem bekijken. Ze gedenken daarbij ook de doop van Jezus en wat hij allemaal voor ons heeft gedaan. Om 5 uur stonden we in de lange rij. De touristen mochten op de tribune, maar deze was inmiddels al vol. Er waren meer mensen die dachten om 5 uur te komen... Je kunt het vergelijken met het bevrijdingsfestival waar je helemaal vooraan staat. Je kunt geen kant op en je staat heel dicht op elkaar. 50 minuten later was er nog geen beweging ingekomen maar mochten we door een poortje naar binnen. Tja.. een klein poortje waar iedereen naar binnen wil, hoe pakken we dat aan? Gewoon als nuchtere Dedemsvaartse ladies, duwen, duwen en afspreken dat we elkaar aan de andere kant wel zullen opzoeken. Vallen deden we toch niet want het stond zo vol dat je daar geen mogelijkheid toe had. Na al deze consternatie op de vroege morgen, het was inmiddels 6 uur, hadden we een mooi plekje bemachtigd. De tv filmde ons nog even want 2 blanken in een rood vest ( terwijl de dresscode wit was) en met een brandend kaarsje(die kreeg je aan het begin) was het toch wel een erg bijzonder gezicht.
Onze gids zei dat we beter in het midden konden zitten voor een nog beter uitzicht maar helaas daar kwamen alle priesters te staan en zag je dus nog niets. Dan maar aan de andere kant tussen de bevolking. Alle andere buitenlanders zaten op de tribune maar wij zijn een tikkeltje eigenwijs en tussen de bevolking geeft het toch de beste sfeer. En die sfeer die kregen we! Er stonden hoge en grote bomen langs de kant en veel mannen klommen hoog in de boom om toch nog iets mee te krijgen vam het spektakel. Wij noemden de mannen al Zacheus. Op een gegeven moment krakte de boom erg hard en viel een dikke grote tak, boven ons, bijna naar beneden. Een heel spektakel en de politie kwam er al gauw bij. Het was een mooi gezicht en een prettig gevoel dat die politieman zich eerst om ons, de blanken, bekommerde en daarna pas naar de jongens liep. De mis ging verder na het amhaarse gezang en om 8.15 uur was opeens het moment daar. Onze gids waarschuwde dat we nu moesten opletten op onze spullen en op onszelf! De hoogste priester zegende het water en op dat moment kwamen alle jongens en mannen naar beneden glijden, trokken heel snel hun kleren uit en doken het gezegende water in. De gids gaf aan dat het nu tijd was om te gaan want als alle 50.000 mensen in de benen kwamen dan was het niet veilig en erg chaotisch. Maar hoe kom je door de mensen massa heen.. We hebben een treintje gevormd en duwen maar weer.
Van alle kanten werd je nat omdat mensen net uit het water kwamen of omdat ze het gezegende water in grote hoeveelheden gingen verspreiden om ook de vele mensen achter de muur het water te geven. Bijna hadden we alle obstakels overleefd want we moesten ook weer door het kleine poortje terug...
Er stond een man van het leger en die kreeg de opdracht om ervoor te zorgen dat wij er veilig door konden komen. Maar aan de andere kant stonden veel mannen die juist naar binnen wilden gaan. Een grote mensenmassa, waarop ik tegen Veerle zei:' End, holet, sost'(1,2,3 in hetAmhaars) en we hebben ons gewoon laten vallen. De mannen hadden hun tijd van hun leven want we werden van alle kanten beknepen en geduwd maar het bracht ons wel naar de zijkant.
Wij hebben het overleefd en het was een bijzonder festival die we niet hadden wilden missen! Om 8.45 uur zaten we weer in het hotel en gingen we, net als vele andere touristen, ontbijten.
Om 10 uur zijn we vertrokken naar de kerk: Debre Birhan Sillasie, dat betekent kerk van het licht. Deze kerk had ook weer verschillende ingangen en wij, als vrouwen, moesten aan de zijkant naar binnen.
De kerk had een erg mooie decoratie van binnen. Wanneer de mensen van de zijkant waren beschilderd werden ze als slecht betiteld. Op het plafond waren allemaal engelen geschilderd.Ze waren op het plafond omdat de engelen altijd op ons neer kijken. De engelen keken ook in verschillende richtingen omdat ze zo iedereen in de gaten konden houden.
Er lagen in deze kerk ook trommels, wij zouden hebben gezegd dat je het goed kon gebruiken en dat het er mooi uitzag. Nu weten we dat er ook een hele betekenis achter zit. De ene kant heeft een grotere cirkel omdat dit staat voor het Nieuwe testament, veel meer mensen lezen het N.T. Het kleinere gedeelte staat voor het O.T. De strepen op de trommel staan voor de striemen die Jezus ook kreeg toen hij werd geslagen. Wanneer de mensen de trommel om doen voelen ze de stroken. Ook lag er een stok die de priesters gebruiken. Vanmorgen zagen we het ritueel waarbij ze de stok op en neer bewogen als teken voor het vallen en opstaan van het leven van Jezus en dit heeft ook de betekenis van het kleine muziekinstrument wat ze gebruiken. Daarin zitten 5 steentjes en die verwijzen naar de 5 lessen die Jezus ons leerde. Al met al indrukwekkend en mooi om de betekenissen te weten.
Na de kerk zijn we naar de kastelen gegaan. Het was een compound met 6 kastelen. Elke koning bouwde zijn eigen paleis en het laatste kasteel was van een koningin. We kregen veel informatie in een korte tijd omdat we moesten opschieten. De gebouwen waren deels verwoest in de 2de W.O. maar waren ook weer hersteld. Het was een grote compound en elke keer kwam je weer iets nieuws tegen. Boven de deur hing een ster deze bestaat uit 2 driehoeken en die symboliseren dat er 1 hoek is voor de vrouwen, 1 hoek voor de mannen en 1 hoek van God is. Ze staan dus afzonderlijk maar ook samen in verbinding met elkaar, God is dus met allebei. Ook vertelde de gids over de wenteltrap in 1 kasteel. Deze wenteltrap ging in tegengestelde richting en dit gaf aan dat de koning linkshandig was. Nadat we alles hadden bekeken gingen we in de auto en reden we in 'hurry', zoals de gids zei, naar Bahardar.
Want onderweg zouden we nog veel last krijgen van de file door het festival. Op een gegeven moment kwamen we op een splitising waar we ook naar Sudan konden gaan, dit was nog maar 1.5 dag rijden. Een raar idee dat je daar niet zo ver vandaan bent. Uiteindelijk viel de file mee, net de laatste km stonden we echt in de file.
Om 15.15 uur kwamen we aan in het hotel en hebben we eindelijk geluncht en wederom (wat een mazzel) genoten van de wifi :)
Om 18.00 uur werden we opgehaald om te gaan eten aan het meer. Een heerlijke plek met super mooi uitzicht, morgen gaan we een boottocht maken en zien we meer. Maar eerst wat slaap inhalen na deze lange, indrukwekkende dag.
-
20 Januari 2014 - 20:30
Yvette:
Wat bijzonder om mee te maken! De doop van Jesus werd in Macedonië ook uitgebreid gevierd met honderden mannen en jongen die de rivier in sprongen nadat de priester een gezegend kruis erin gooide. Fijne reis nog!
