Dag 68 ( 13 januari 2014)
Blijf op de hoogte en volg Claudia
14 Januari 2014 | Ethiopië, Addis Abeba
Om 5.15 uur ging de wekker en mochten we alles met een zaklamp ondernemen: lenzen in doen, opmaken, haar doen. Het was een opgave maar het is gelukt. Om 5.50 uur zaten we aan het ontbijt en werden we opgehaald.
Eerst is het nog pikdonker maar binnen 10 minuten kun je al wat zien, dit komt omdat we zo dicht bij de evenaar zijn.
1.5 Uur hebben we gereden door de Omo Valley, ongelofelijk om weer het uitzicht te bekijken!
We reden door het Mago National Park op weg naar de Mursi stam. Onderweg hebben we nog een man van het leger/de politie(met geweer) meegenomen,voor onze eigen veiligheid werd er gezegd en omdat de man de taal sprak...
Hm, wij gingen toch alleen maar een stam bezoeken..
Des te dichter we bij de stam kwamen des te spannender het werd.
We moesten, bij aankomst, eerst in de auto blijven zittem omdat ze dan aan ons konden wennen. En wij aan hun, maar dat werd er niet bij verteld maar het gold wel voor ons.
De Mursi stam staat er om bekend dat ze agressief kunnen reageren en dat ze je veel aanraken... Dat was ons wel duidelijk.
Het is een gek gevoel dat je zo een klein dorpje binnen stapt en eigenlijk hen geen privacy meer geeft. Het was erg onwennig en vreemd om die bijzondere mensen te zien. De mensen zijn net nomaden, ze verhuizen ook steeds naar een andere plek. In totaal horen er 15.000 mensen bij de Mursi stam.
Wij hebben kunnen zien hoe de lipschotels er bij de vrouwen uitzien, hoe ze in en uit worden gedaan en het meeste vieze: hoe het eruit ziet zonder lipschotel. Wij dachten dat het stuk van onder je lip tot aan de kin helemaal was losgesneden maar eigenlijk is alleen de lip uitgesneden.
Ze beginnen hier al mee met een kind en steeds stoppen ze er een grotere schotel in, dus rekken ze het steeds verder uit.
De logopediste kan hier nog veel werk verrichten, de onderste tanden worden eruit geslagen omdat de schotel er anders niet in past.
De kinderen slissen dus allemaal omdat ze een aantal ondertanden missen, het is nog een vies gezicht ook;)
Constant werd er aan je gezeten en maakten ze klikgeluiden om maar aan te geven dat we een foto moesten maken.
Wij zijn gewend dat we worden aangeraakt maar met een blik kunnen wij duidelijk maken dat ee daar niet van gediemd zijn, helaas begrepen ze hier niet die hint ;)
Voor elk kind betaal je 2 birr en voor elke volwassene 5 birr. Dus heb je een aantal op een rijtje staan dan moet je voor het hele rijtje betalen.
We hebben een paar foto's gemaakt en nadat we het hoofd van de stam ook nog geld hadden gegeven konden we, na 15 minuten, weer 1.5 uur terug over een hobbel weg.
Onderweg nog stiekem foto's gemaakt, iets langzamer rijden, raampje open, foto maken en snel weer doorrijden zonder te betalen.
Het leuke spelletje van ons en de chauffeur:)
We zijn er maar 15 minuten geweest maar het heeft heel veel indruk achter gelaten!
Om 10.15 uur kwamen we weer aan in Jinka en hebben daar onze lunch genuttigd. Ach we zijn flexibel in onze eettijden;) Samen met de chauffeur en gids hebben we de injerra gedeeld.
Nadat we ons gewaagd hebben aan een echt Afrikaans toilet konden we onze reis verder vervolgen naar Tourmi.
Onderweg zijn we nog naar een plaatselijke markt geweest. Dit hadden we al 5 weken in Holeta meegemaakt maar het is leuk om het verschil te zien. Hier verkopen ze de buitenkanten van de koffiebonen en de boter. In Holeta verkochten ze weer heel veel tef voor de injerra.
Ook de mensen zijn totaal anders. Dit kun je zien aan het kapsel.
Bij het ene volk hebben de vrouwen een echt bloempot kapsel en bij het andere volk hebben ze hun hoofd kaalgeschoren. Ook het aantal kleren varieert behoorlijk: of geen broek of geen kleed om het bovendeel te bedekken. Ach, dat scheelt weer wassen en tijd want je hoeft je
's morgens niet af te vragen wat je aan doet;)
Na de eerste markt zijn we doorgereden en hebben we meer dan 2 uur op een weg met grote keien, kleine keien, hobbel keien en gaten in de weg gereden. Wij kunnen het spelletje inmiddels wel dromen;)
Ook zijn we weer een aantal blauwe plekken rijker, zijn we weer een extra bruin laagje rijker door het stof en onze oren toeten van het lawaai ;)
Om 11.45 uur hebben we in een restaurantje een cola gedronken en hebben we de tweede markt bezocht. Deze markt was speciaal omdat hij redelijk groot was en omdat je er souvenirs kon kopen.
Dus op deze markt waren wij gelukkig een keer niet de enige blanken :)
Na de markt zijn we doorgereden naar onze lodge. We hebben de rest van de middag vrij weinig gedaan omdat het tegen de 40 graden aanloopt. Bij alles wat je doet loopt het zweet je van het gezicht. En wanneer je buiten zit, in het kleine zuchtje wind, dan kon het maar zo zijn dat een aantal koeien je gezelschap kwam houden, je maakt hier van alles mee;) De eigenaar had al gezegd dat hij problemen had met de electriciteit dus dat er geen licht was. Overal vonden we dus ook kaarsjes met lucifers. We zijn maar op tijd gaan douchen, dan hadden we tenminste licht van buiten. En de douche zou alleen koud water hebben en voor deze keer vonden wij dat helemaal niet erg!:)
We lagen weer op tijd in bed, al nadenkend over onze belevenissen van vandaag en plakkerig van alle kanten door de warmte, kunnen we met recht zeggen dat we deze dag, dankzij de foto's, niet meer zullen vergeten!
Eerst is het nog pikdonker maar binnen 10 minuten kun je al wat zien, dit komt omdat we zo dicht bij de evenaar zijn.
1.5 Uur hebben we gereden door de Omo Valley, ongelofelijk om weer het uitzicht te bekijken!
We reden door het Mago National Park op weg naar de Mursi stam. Onderweg hebben we nog een man van het leger/de politie(met geweer) meegenomen,voor onze eigen veiligheid werd er gezegd en omdat de man de taal sprak...
Hm, wij gingen toch alleen maar een stam bezoeken..
Des te dichter we bij de stam kwamen des te spannender het werd.
We moesten, bij aankomst, eerst in de auto blijven zittem omdat ze dan aan ons konden wennen. En wij aan hun, maar dat werd er niet bij verteld maar het gold wel voor ons.
De Mursi stam staat er om bekend dat ze agressief kunnen reageren en dat ze je veel aanraken... Dat was ons wel duidelijk.
Het is een gek gevoel dat je zo een klein dorpje binnen stapt en eigenlijk hen geen privacy meer geeft. Het was erg onwennig en vreemd om die bijzondere mensen te zien. De mensen zijn net nomaden, ze verhuizen ook steeds naar een andere plek. In totaal horen er 15.000 mensen bij de Mursi stam.
Wij hebben kunnen zien hoe de lipschotels er bij de vrouwen uitzien, hoe ze in en uit worden gedaan en het meeste vieze: hoe het eruit ziet zonder lipschotel. Wij dachten dat het stuk van onder je lip tot aan de kin helemaal was losgesneden maar eigenlijk is alleen de lip uitgesneden.
Ze beginnen hier al mee met een kind en steeds stoppen ze er een grotere schotel in, dus rekken ze het steeds verder uit.
De logopediste kan hier nog veel werk verrichten, de onderste tanden worden eruit geslagen omdat de schotel er anders niet in past.
De kinderen slissen dus allemaal omdat ze een aantal ondertanden missen, het is nog een vies gezicht ook;)
Constant werd er aan je gezeten en maakten ze klikgeluiden om maar aan te geven dat we een foto moesten maken.
Wij zijn gewend dat we worden aangeraakt maar met een blik kunnen wij duidelijk maken dat ee daar niet van gediemd zijn, helaas begrepen ze hier niet die hint ;)
Voor elk kind betaal je 2 birr en voor elke volwassene 5 birr. Dus heb je een aantal op een rijtje staan dan moet je voor het hele rijtje betalen.
We hebben een paar foto's gemaakt en nadat we het hoofd van de stam ook nog geld hadden gegeven konden we, na 15 minuten, weer 1.5 uur terug over een hobbel weg.
Onderweg nog stiekem foto's gemaakt, iets langzamer rijden, raampje open, foto maken en snel weer doorrijden zonder te betalen.
Het leuke spelletje van ons en de chauffeur:)
We zijn er maar 15 minuten geweest maar het heeft heel veel indruk achter gelaten!
Om 10.15 uur kwamen we weer aan in Jinka en hebben daar onze lunch genuttigd. Ach we zijn flexibel in onze eettijden;) Samen met de chauffeur en gids hebben we de injerra gedeeld.
Nadat we ons gewaagd hebben aan een echt Afrikaans toilet konden we onze reis verder vervolgen naar Tourmi.
Onderweg zijn we nog naar een plaatselijke markt geweest. Dit hadden we al 5 weken in Holeta meegemaakt maar het is leuk om het verschil te zien. Hier verkopen ze de buitenkanten van de koffiebonen en de boter. In Holeta verkochten ze weer heel veel tef voor de injerra.
Ook de mensen zijn totaal anders. Dit kun je zien aan het kapsel.
Bij het ene volk hebben de vrouwen een echt bloempot kapsel en bij het andere volk hebben ze hun hoofd kaalgeschoren. Ook het aantal kleren varieert behoorlijk: of geen broek of geen kleed om het bovendeel te bedekken. Ach, dat scheelt weer wassen en tijd want je hoeft je
's morgens niet af te vragen wat je aan doet;)
Na de eerste markt zijn we doorgereden en hebben we meer dan 2 uur op een weg met grote keien, kleine keien, hobbel keien en gaten in de weg gereden. Wij kunnen het spelletje inmiddels wel dromen;)
Ook zijn we weer een aantal blauwe plekken rijker, zijn we weer een extra bruin laagje rijker door het stof en onze oren toeten van het lawaai ;)
Om 11.45 uur hebben we in een restaurantje een cola gedronken en hebben we de tweede markt bezocht. Deze markt was speciaal omdat hij redelijk groot was en omdat je er souvenirs kon kopen.
Dus op deze markt waren wij gelukkig een keer niet de enige blanken :)
Na de markt zijn we doorgereden naar onze lodge. We hebben de rest van de middag vrij weinig gedaan omdat het tegen de 40 graden aanloopt. Bij alles wat je doet loopt het zweet je van het gezicht. En wanneer je buiten zit, in het kleine zuchtje wind, dan kon het maar zo zijn dat een aantal koeien je gezelschap kwam houden, je maakt hier van alles mee;) De eigenaar had al gezegd dat hij problemen had met de electriciteit dus dat er geen licht was. Overal vonden we dus ook kaarsjes met lucifers. We zijn maar op tijd gaan douchen, dan hadden we tenminste licht van buiten. En de douche zou alleen koud water hebben en voor deze keer vonden wij dat helemaal niet erg!:)
We lagen weer op tijd in bed, al nadenkend over onze belevenissen van vandaag en plakkerig van alle kanten door de warmte, kunnen we met recht zeggen dat we deze dag, dankzij de foto's, niet meer zullen vergeten!
