Dag 75 (20 januari 2014)
Blijf op de hoogte en volg Claudia
27 Januari 2014 | Ethiopië, Addis Abeba
Om 8.45 uur gingen we, met nog meer bootjes met touristen, varen op het Tana meer. Het Tana meer heeft 37 kleine eilanden, maar je mag niet meer op elk eiland komen. We kwamen langs 2 eilanden en het ene eiland was voor de mannen en het andere eiland was voor de vrouwen, het verschil blijft overal zichtbaar. Het Tana meer gaat over in De Blauwe Nijl. De Blauwe Nijl is in totaal 1600 km lang en komt uit in andere landen. Na 3 kwartier varen gingen we een eiland bezoeken. Op dat eiland stond een ronde kerk, dit is erg bijzonder. De kerk heeft veel decoratie en veel wandschilderingen. De gids vertelde bij elke plaat een verhaal... na bijna 13 dagen zijn we het geschiedenis Engels wel een beetje moe en hebben we de kerken wel gezien. Helaas was de bootreis nog niet ten einde want we mochten nog een kerk bezoeken op een ander eiland, deze had (gelukkig) niet zoveel wandschilderingen :)
Na de bootreis mochten we aan de andere kant van het meer uitstappen om bij een luxe restaurant te lunchen. Op blue monday is er van een depressief gevoel totaal geen sprake met een lekker boottochtje over de Blue Nile en met een super mooi uitzicht:)
Na de lunch hadden wij ervoor gekozen om naar de waterval van de Blauwe Nijl te gaan. De gids had aangegeven dat deze minder indrukwekkend was, als we de foto's hadden bekeken. Vroeger was de waterval 400 meter lang en nu 6 meter lang, de hoogte van 45 meter, was nog niet veranderd.
We hadden meer zin om naar de waterval te gaan dan naar een klooster dus na de lunch mochten we 30 km over een heerlijke hobbelweg naar de waterval. Toen we daar aankwamen waren we natuurlijk niet de enige. De 2 jongens, die daar stonden te verkopen,vonden 2 blanke meiden erg interessant. Maar deze meiden weten inmiddels heel goed hoe ze moeten negeren dus dat deden ze ook consequent:)
Op een gegeven moment vroegen ze of we geen Engels konden en ze vroegen zich af of we uit Kenia kwamen... Volgens ons zijn de mensen daar net zo zwart als hier dus de juffen konden het niveau weer aardig goed inschatten van de jongens...
De weg naar de waterval was al een belevenis. Kleine, steile wegen met dikke keien. Zoals de mensen misschien weten, weten Veerle en ik heel goed hoe we een berg moeten beklimmen, vooral in Oekraïne. Dus het was een extra uitdaging om ervoor te zorgen dat we nu de tocht wel tot een goed einde konden brengen;)
Ondanks dat de waterval, volgens onze gids, minder indrukwekkend was, vonden wij het een mooi gezicht en vonden we het wel indrukwekkend. We dachten dat we dezelfde weg weer terug moesten maar de weg liep verder om de waterval heen. Om van de ene kant naar de andere kant van het land te komen moesten we over met een veerpont. Tijdens de overtocht hebben we delen van een suikerplant gegeten, erg bijzonder dat wij in elk product suiker vinden en dat ze het hier uit een plant zuigen. Pure suiker, maar je kikkert er rwel even weer op.
Na 1.5 uur zagen we de bus staan. Eenmaal in de bus waren we moe maar voldaan, had ik de blaren op mijn hakken omdat het een tijdje was geleden dat ik dichte schoenen voor zo'n lange tijd aan had (Dat wordt nog weer wennen in NL met laarzen;)), maar waren we blij dat we waren gegaan.
Rond 18.30 uur waren we weer terug in het hotel. Een fijn gevoel dat we nu wisten waar we mochten slapen omdat we er 2 nachten mochten vertoeven. We hebben lekker gegeten en genoten van het lang kunnen skypen, waarschijnlijk de laatste keer in Ethiopië. Maar .. nog 1 weekje en dan gaan we weer naar NL
Na de bootreis mochten we aan de andere kant van het meer uitstappen om bij een luxe restaurant te lunchen. Op blue monday is er van een depressief gevoel totaal geen sprake met een lekker boottochtje over de Blue Nile en met een super mooi uitzicht:)
Na de lunch hadden wij ervoor gekozen om naar de waterval van de Blauwe Nijl te gaan. De gids had aangegeven dat deze minder indrukwekkend was, als we de foto's hadden bekeken. Vroeger was de waterval 400 meter lang en nu 6 meter lang, de hoogte van 45 meter, was nog niet veranderd.
We hadden meer zin om naar de waterval te gaan dan naar een klooster dus na de lunch mochten we 30 km over een heerlijke hobbelweg naar de waterval. Toen we daar aankwamen waren we natuurlijk niet de enige. De 2 jongens, die daar stonden te verkopen,vonden 2 blanke meiden erg interessant. Maar deze meiden weten inmiddels heel goed hoe ze moeten negeren dus dat deden ze ook consequent:)
Op een gegeven moment vroegen ze of we geen Engels konden en ze vroegen zich af of we uit Kenia kwamen... Volgens ons zijn de mensen daar net zo zwart als hier dus de juffen konden het niveau weer aardig goed inschatten van de jongens...
De weg naar de waterval was al een belevenis. Kleine, steile wegen met dikke keien. Zoals de mensen misschien weten, weten Veerle en ik heel goed hoe we een berg moeten beklimmen, vooral in Oekraïne. Dus het was een extra uitdaging om ervoor te zorgen dat we nu de tocht wel tot een goed einde konden brengen;)
Ondanks dat de waterval, volgens onze gids, minder indrukwekkend was, vonden wij het een mooi gezicht en vonden we het wel indrukwekkend. We dachten dat we dezelfde weg weer terug moesten maar de weg liep verder om de waterval heen. Om van de ene kant naar de andere kant van het land te komen moesten we over met een veerpont. Tijdens de overtocht hebben we delen van een suikerplant gegeten, erg bijzonder dat wij in elk product suiker vinden en dat ze het hier uit een plant zuigen. Pure suiker, maar je kikkert er rwel even weer op.
Na 1.5 uur zagen we de bus staan. Eenmaal in de bus waren we moe maar voldaan, had ik de blaren op mijn hakken omdat het een tijdje was geleden dat ik dichte schoenen voor zo'n lange tijd aan had (Dat wordt nog weer wennen in NL met laarzen;)), maar waren we blij dat we waren gegaan.
Rond 18.30 uur waren we weer terug in het hotel. Een fijn gevoel dat we nu wisten waar we mochten slapen omdat we er 2 nachten mochten vertoeven. We hebben lekker gegeten en genoten van het lang kunnen skypen, waarschijnlijk de laatste keer in Ethiopië. Maar .. nog 1 weekje en dan gaan we weer naar NL
